پرونده سال87 هم با همه شیرینی ها و تلخی های آن بسته شد. در سال 87 ، پس از 12 سال اقامت در شهر مقدس قم، نقل مکان کرده و به تهران آمدم. هر چند هر رفتنی رسیدن نیست، اما برای رسیدن باید رفت و رفتن تنها شرط ماندن است و این تقدیر هماره ناگزیر روزگار است. زمان متوقف نمی شود و ما هم نباید در گذشته متوقف شویم. رفتن به سوی آینده با اتکای به تجربیات گذشته تنها راه حل ظاهرا عاقلانه ماست.
امیدوارم دوستانم در قم مرا به خاطر همه ی نامرادی ها و خطاها ببخشند. یاد روزهای خوش دهه گذشته، بخشی از خاطرات شیرین همیشگی من خواهد بود. امیدوارم هر کجا که هستند همیشه سالم و سلامت باشند.
سال نو را پیشاپیش به همه دوستان تبریک می گویم. امیدوارم که سالی توام با موفقیت، سلامتی و شاد کامی در انتظار همگان باشد. از خداوند متعا ل برای همه شما آرزوی سالی پر امید و حالی نیکو مسالت دارم.
در لحظه تحویل سال ما را هم از دعای خیر فراموش نکنید !
یا مقلب القلوب والابصار
یا مدبر اللیل والنهار
یا محول الحول والاحوال
حول حالنا الی احسن الحال